Ο ΚαρναβΑλεντίνος Βασιλιάς !

.

Τηλεόραση. Ελληνική Ταινία.

«Να ζει κανείς ή να μην Ζει;»

Με τους Λάμπρο Κωνσταντάρα και Ντίνο Ηλιόπουλο.
Σκηνοθεσία, Ορέστης Λάσκος.

Τίποτα σπουδαίο.
Εξαίρεση οι σκηνές όπου διαφαίνεται η θητεία ορισμένων εκ των πρωταγωνιστών στο θεατρικό πάλκο.
Ναι; Να!

Ακολουθεί τη γνωστή φόρμα της (κάθε) εποχής με πέρασμα των πρωταγωνιστών από καφετερίες και νυκτερινά κέντρα διασκεδάσεως, αμολάει και ο Ζαμπέτας (video clip της σκηνής εδώ) μια-δυο πενιές, κάπου παίζει κι’ ένα μοντέρνο «μπαλέτο».

Ο χρεωμένος επιχειρηματίας (Κωνσταντάρας) που αποφασίζει να τα τινάξει.
Ο ευσυνείδητος υπάλληλος (Ηλιόπουλος) που προσπαθεί να τον αποτρέψει.
Η οικογένεια που θέλει να κερδίσει.
Ένας Εβραίος (Μουστάκας) να προσπαθεί να πάρει το σπίτι του Ηλιόπουλου.

Το ταμείον είναι μείον,
οι μπατίρηδες το ρίχνουν στη διασκέδαση,
οι «δικοί» περιμένουν να επωφεληθούν
και ο Εβραίος να ψάχνει το κέρδος.

Ου Διάολε! Κάτι μου θυμίζει αυτό…

***

1966. Ένα χρόνο πριν την επταετία.
Οι τέχνες καλούν τον άνθρωπο να ξεδώσει.
Τίποτα καινούριο.
Έτσι έκαναν και πριν και μετά από αυτή την ταινία, από αυτή την χρονιά.
Αλήθεια, σήμερα δεν κάνουν το ίδιο;

Αλλάζουν βέβαια οι μόδες, οι συσχετισμοί, οι προτιμήσεις, οι κατευθύνσεις.
Το ζητούμενο είναι ένα,
«άρτος και θεάματα»
που και χρήμα κινούν άμεσα…
και τρόπους ζωής διαχειρίζονται έμμεσα.

Ναι, βέβαια. Να ξεδώσουμε αδερφέ μου.

Αλλά να μας λεν ακριβώς το πώς και με τι;

Για το καλό μας, πάντοτε!

Εδώ η καλή στολή!
Πάρτε κόσμε!
Εδώ τα καλά τριαντάφυλλα.
Πάρτε ρε!

ΚαρναβΑλεντίνος λοιπόν,

αναρωτιέται:

Να Ζει Κανείς ή Να Μην Ζει;

Την στολή σας κύριε και…
εμπρός-μαρς για διασκέδαση!

Ναζί κανείς ή να μην ζει;

Χο-χο-χο!