silent counter

Μ.ΠΟ.ΎΦ.Λ.Ε.Σ.

Μέτωπο...ΠΟλιτη-κής...ΎΦανσης...Λαϊκών...Εξάρσεων...Σουρεαλισμού

Θεωρία Πολιτη-κής Πρακτικής

Monday, March 8, 2010

Ένα rock-n-roll παραμύθι.

.
.

(Σύντομο Ναυσιπλοϊκό)
.
.

[ Πρόσμιξη πρώτη: 1) «Strange Fruit» / Billie Holiday
από δύο εκτελέσεις παράλληλα και
2) «Assouf» / Tinariwen. ]


Την ώρα που το αριστερό μας παρελθόν
ψαχουλεύει την Οικονομία
για να της πιάσει
… ότι μπορεί …
του Δαρβίνου
προσταγή ορίζει τις πορείες μας.


Μπροστά στο ερώτημα
«γιατί οι
Λαοί βρίσκονται

εγκλωβισμένοι
σε ατέρμονους ή τερματικούς
κύκλους
καταξίωσης

και
απαξίωσης»,

εσύ κρυφά κοιτάς
μέσα στις
–κατά καιρούς –
μεγάλες υποσχέσεις
της καλής επιβίωσης
και στους πολέμους της καλύτερης.

Όπως τα ονόματα και την δομή
των
Πόλεων
και των Αυτοκρατοριών,
αλλάζουν όψη.

Παραμένουν όμως και ίδιες.

Έτσι ακριβώς βρέθηκες να συλλογιέσαι
πως θα ανταποκριθείς στην όποια
σημερινή,
πεζή,
απόλυτη προσταγή
της Αγοράς : Ημέρα της Γυναικός: Του Ανδρός.

Άιντε τώρα να διαλέξεις
κουστούμ’ καλό.
Τριαντάφυλλο ακριβό.
Λέξεις γλυκές, σοκολάτες πικρές,
τα σωστά τραγούδια,
το chic στυλάκι,
το καλό μαγαζί για κρατήσεις,
την ξεκάθαρη δήλωση προθέσεων,
την εικόνα αυτοπεποίθησης,
το βλέμμα
–προειδοποίηση επίθεσης –
στον ανταγωνισμό.


Από το εθνικό στο ερωτικό στο εμπορικό. Σύντομη Ναυσιπλοΐα.

[
Πίσω Ολοταχώς! ]

***
Κοίταξε καλά
στις οθόνες σου
σήμερα.

Πόσο συχνά το κυνηγητό της Ζωής
(στις όποιες εκφάνσεις της)
γίνεται με
τους όρους και τους ρυθμούς,
τους
στόχους και τους τρόπους
που οι εικόνες Τους μας υπαγορεύουν;


Εσύ κέρδισες σήμερα;

Τις εντυπώσεις,
το αντικείμενο του πόθου,
τον καλό μισθό,
το κατάλληλο περιτοίχισμα
για αυτό που άγριο το ερωτεύτηκες μα
οικόσιτο το χρειάζεσαι,
τον σεβασμό του αντιπάλου,
τον φόβο του ανταγωνιστή,
το αποκλειστικό δικαίωμα των μαζών
στο να ξεχωρίζουν ανάμεσα στο πλήθος.

Πάρτε θέσεις μάχης αφού το θέλετε.

Ετοιμάστε κι’ άλλες παρελάσεις. Φορτώστε τις Αγορές.

Ο Πόλεμος τελείωσε.
Τον χάνουμε καθημερινά
γιατί δεν το καταλάβαμε
ότι τελείωσε. Γιατί δεν καταλάβαμε
ότι δεν χρειάζεται να είναι
Πόλεμος.

Οι γιορτές, η κάθε επέτειος …
δεν είναι εκεί για να θυμίζουν
δοξασμένες μέρες Νίκης
αλλά για να πλασάρουν
μεταλλαγμένη
την ανάγκη αυτής.

Την ανάγκη
όποιων–όσων
θα μας την εξασφαλίσουν.

Δεν είναι μόνο
η Γυναίκα που
τυγχάνει εκμετάλλευσης.
(Μ’ ακούτε Τζούλιες;)
Βέβαια σε μια Πατριαρχική κοινωνία
αυτή θα φέρει το μεγαλύτερο βάρος.

Μα τώρα που γινόμαστε «ελεύθεροι»
πως μπορείς να αρνηθείς
ότι είναι όλος ο μηχανισμός
της διαιώνισης
σαν παιχνίδι
στα χέρια τους.

Κοινοπραξία Πολιτική
των Λόγιων-Ιστορικών,
της Ιατρικής,
του
Δόκτορα Μάρκετινγκ.

Απόφαση: Αυτοί θα θέλουν.
Αλλά
δεν πρέπει να γνωρίζουν.
Έτσι εμείς θα αποφασίζουμε πως, πότε, πόσο.

Τότε ακριβώς
είναι που η ρότα μας
σπάει
και γίνεται
ξανά
κυκλική

4 comments:

rose said...

ACROBATS go down into the audience and persuade people to leave. They are very polite, like well-trained policemen, and become very threatening (in a polite way) with those unwilling to leave while REICH is still talking.

REICH: We are diseased -- dis-eased. We have lost touch with natural feeling. When the Life Force tries to break through the muscular armor, it gets deflected, I say, and comes out dis-eased and violent. That's why all political revolutions fail. That's why there are no political solutions. That's why

RINGMASTER: Silence the defendant.

MASOCH and SADE "beat" REICH with bladders again and drag him offstage right.

REICH: (as he goes) You can't feel naturally. You can't see what you are doing, or what is being done around you. You are robots. Robots. All of you. All of you.

Curtain.


ΥΣ στην Αλεξανδράτου αναφέρεστε?

;-)

the Idiot Mouflon said...

Χμμμ.

Ρόουζ... τώρα φαίνεται το πρώτο... θα δω αν υπάρχει καθυστέρηση.

Προφανώς, στις όποιες Αλεξανδράτου.

Disdaimona said...

Πάρα πολύ καλό κείμενο.
Θα πω μόνο, ότι χρειάζεται και μια επίπονη διαδικασία μέχρι να φτάσεις στο σημείο, ως άντρας ή ως γυναίκα, όχι απλά να κατανοείς ή να πρεσβεύεις τα πιο πάνω, αλλά να είσαι τα πιο πάνω.
Το λέω αυτό,γιατί πολλές "επαναστατημένες" υπάρξεις κρύβουν πίσω από την επαναστατικότητα μη ικανοποιημένες ανάγκες και μόλις βρεθεί (που συνήθως δεν βρίσκεται)
ο πρίγκιπας ή η πριγκίπησα γίνονται καρικατούρες των λόγων τους.
Βλέπεις τόσο η επανάσταση ως στάση όσο και ο καθωσπρεπισμός ως στάση μπορεί να είναι ψευδής εάν δεν έχεις φάει με το κουταλάκι τα σπλάχνα του είναι σου ούτως ώστε να ΕΙΣΑΙ κάτι πέραν μιας απωθυμένης επιθυμίας.

Απόλαυσα πολλά το άρθρο σήμερα Αγρινέ και νομίζω πως τα "σοβαρά" σου κείμενα είναι πιο ανατρεπτικά από τα "σατιρικά".

the Idiot Mouflon said...

Μα δεν γράφω σοβαρά !

:-)

Η επανάσταση ως στάση θέλει... και άλλες στάσεις... να υπάρχει ποικιλία ... αλλιώς βαριέται το ζευγάρι.

Σφαίρες ντουμ ντουμ και ο έρωτας μας λοιπόν, σε περιτύλιγμα σαν "δώρο που κερδίζει".

"Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς μωρό μου." Τζιμάκος.