silent counter

Μ.ΠΟ.ΎΦ.Λ.Ε.Σ.

Μέτωπο...ΠΟλιτη-κής...ΎΦανσης...Λαϊκών...Εξάρσεων...Σουρεαλισμού

Θεωρία Πολιτη-κής Πρακτικής

Monday, April 12, 2010

Modèle de mode

.
(Malcolm No More)
.
Απ’ αφορμή μια συζήτηση στου

Ονειροπόλου

για το reality show «Next Top Model»
και σε συνάρτηση με το θάνατο του
Malcolm McLaren.

Στο άλλο μου Ιστολόγιο (δες περιθώριο) είχα ένα σχόλιο–πρόσκληση. Στην αρχή το πήρα για spam και το έσβησα. Μετά θυμήθηκα ότι το όνομα Ονειροπόλος συνδέεται με ένα Ιστολόγιο και έτσι πέρασα από εκεί να δω τι παίζει.

Το θέμα–ερώτηση ήταν «…ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ REALITY NEXT TOP MODEL; »

Η απάντηση μου δεν είναι καμιά φιλοσοφική διατριβή. Είναι μια γρήγορη σύνοψη όσων απόψεων μου εκφράζω κατά καιρούς σχετικά με τέτοια θέματα (παράδειγμα, η σειρά «Η Αύρα του Νικητή» στο «Ηλίθιο Αγρινό»).

Με κάποιες διορθώσεις σε συντακτικά / ορθογραφικά και άλλα, ιδού:

«…

the Idiot Mouflon είπε...
No more protypa.
11 Απριλίου 2010 4:17 μ.μ.

the Idiot Mouflon είπε...
Και για να εξηγήσω.

Το "κακό" δεν γίνεται με τα "κακά πρότυπα", το κακό γίνεται με τα πρότυπα.

Αν πράγματι αγαπάς κάποιον τότε θέλεις να είναι και ελεύθερος/ελεύθερη. Μπορείς να εξηγάς, έτσι όπως τα καταλάβεις εσύ... πρέπει όμως μετά να αφήνεις το άτομο να επιλέγει.

Παράδειγμα συμπεριφοράς γίνεσαι βέβαια και χωρίς να το επιδιώκεις. Εκεί όμως είναι η αξία του να "εξηγάς".

Εγώ έκανα έτσι και έτσι, σε συνθήκες Α ή Β και το αποτέλεσμα όπως το αντιλαμβάνομαι είναι Δ ή Ε.

Δεδομένου πάντα ότι απευθύνεσαι σε κάποιον που μπορεί μετά να κρίνει μόνος του τι κρατά και τι πετάει.

Όταν όμως ενσυνείδητα συνδέεις το όποιο παράδειγμα συμπεριφοράς με την "επιτυχία", το "σωστό", το "καλό", κλπ..... ουσιαστικά βάζεις τα θεμέλια του μηχανισμού που μπορεί να παράξει και την μίμηση του "κακού".

Τούτο το κάμνεις διότι επεμβαίνεις στα γνωσιακά σχήματα που το άτομο συνδέει με τις έννοιες "επιθυμητό", "επιτυχία", κλπ.

Ο καθηγητής επιβραβεύει το μαθητή που λέει τη "σωστή απάντηση" (παπαγαλία). Ο μαθητής που νοιώθει "εκτός" δεν θα υιοθετήσει αυτή τη συμπεριφορά... θα υιοθετήσει όμως όποια συμπεριφορά θα του προσφέρει ίδια ικανοποίηση... επιζητώντας την επιβράβευση από τους γύρω του ως "ρέμπελος", "δυνατός", "σικκιμετζής", κλπ.

Ο γονιός παινεύει π.χ. τη Χαρούλα Αλεξίου λέγοντας πως "τότε υπήρχε καλή μουσική και καλλιτέχνες". Προβάλλει ως μόνα θετικά όσα προέρχονται από αυτή την εποχή ή σχολή. Έτσι θεμελιώνει την τάση που αργότερα το παιδί θα υιοθετήσει για να "λατρεύει" τους μετέπειτα -κατά τον γονιό -ασήμαντους και ατάλαντους.

Μαθαίνουν δηλαδή να ανταποκρίνονται σε πρότυπα, "καλά" και "κακά".

Με τα ΜΜΕ και ειδικά τα ΜΜΕ εικόνας... (ακόμη και με τις τέχνες όπως την υποκριτική) ...

...λόγω της εκ κατασκευής ανάγκης για τελειότητα

… (ακόμη και ο "κακός" σε ένα φιλμ πρέπει να έχει το σωστό μέηκ-απ, τον κατάλληλο φωτισμό, τον σωστό λόγο, τους επιτηδευμένους τροπισμούς, κλπ. ... δλδ. ο Αίας ο Τελαμώνιος ή ο Οιδίποδας πρέπει να "ακούγονται σωστοί και να πετυχαίνουν την συν-πάθεια του θεατή" ακόμη και στη χειρότερη τους στιγμή [δεν θυμάμαι αν ήταν ο Νίτσε ή ο Καμύ που το έφερε ως παράδειγμα]) ...

... ενισχύουν την ανθρώπινη τάση να αποδέχεται γνωσιακά σχήματα ορισμού του θεμιτού /επιθυμητού και υιοθέτησης ανάλογων συμπεριφορών.

Τούτα δεν σημαίνουν ότι πρέπει να καταργηθούν οι Τέχνες, η εικόνα, τα ΜΜΕ.

Σημαίνουν όμως ότι θα έπρεπε να μεριμνούμε ούτως ώστε από νωρίς τα άτομα να έχουν επίγνωση αυτών των μηχανισμών, να μπορούν δηλαδή να ασκούν -όπως προανέφερα -την κρίση τους.

11 Απριλίου 2010 4:40 μ.μ.
…»


Ως επίλογος:

Oooiii Malcolm!

Tell me something mate,
we gave ‘em a shock, right,
we gave a good kick in the sack of the establishment,
right?

But then we ‘elped them realise
that they can practically sell
anything…

Right?

So tell me Malcolm…

Do we care?


***

Ας το έχουμε λοιπόν υπόψη μας όταν ΜΜΕτζήδες και Παιδεία μας φλομώνουν με τα κάθε είδους «πρότυπα» : Η Αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols, γκέγκε;

16 comments:

Disdaimona said...

Αγρινέ,συμφωνώ με την ανάλυση σου.

Μόνο που κάποιες φορές αυτό το "να αγαπάς τον άλλο όπως είναι" δεν λειτουργεί.Διότι ο άλλος μπορεί να είναι γεμάτος με "enemies within" και εσωτερικά πρότυπα τόσο ισχυρά που να θεωρήσει το δικό μας αλτρουισμό ως άλλοθι για να επιβάλλει τα πρότυπα του σαν γενικό νόμο και στο τέλος να λειτουργεί απαγορευτικά και απέναντι μας ως προς το να είμαστε τελικά εμείς ο εαυτός μας.
Η πρόθεση να αγαπάς τον άλλο όπως είναι εν καλή αλλά πρέπει να βασίζεται πάνω στη θέληση να έχουμε μιαν καθαρή αντίληψη για το ότι,μέσα στο σύστημα κανένας από μας δεν είναι εντελώς "ανεπηρέαστος" και "αθώος".
Κάποιος που κάμνει αυτοκριτική αναπόφευκτα θα κάμει και αντι-κριτική.
Άρα το να αγαπάς τον άλλο όπως είναι για να ισχύει,σημαίνει να αγαπάς τον άλλο μεσα στις ατέλειες του αλλά και στη διάθεση του να μη μασά "έτοιμες συνταγές" και να κρίνει και τον εαυτό του.

the Idiot Mouflon said...

@Disdaimona

Το "όπως είναι" ούτε το χρησιμοποίησα, ούτε το εννόησα.

Το "όπως είναι" μου μοιάζει ανεδαφικό, ξεκομμένο από την πραγματικότητα. Το "όπως είναι" του άλλου αλλοιώνεται αυτόματα με την επικοινωνία και μόνο.

Επικοινωνία = πρόθεση... και μάλιστα πρόθεση να αλλάξεις κάτι στον άλλο, στην εικόνα πο έχει ο άλλος για σένα, στη σχέση σας. (Search: Metacommunication)

Όπου υπάρχουν δύο... υπάρχει και ισοζύγιο δυνάμεων (ασχέτως της πρόθεσης για χρήση τους) και μοιραία υπάρχει και αλλοίωση.

Ασφαλώς είμεθα όλοι επηρεασμένοι και ...μπλιαχ... "ένοχοι"...
Ακριβώς για αυτό όμως είναι που προτάσσω την γνώση των διαδικασιών / μηχανισμών... ως πρώτο βήμα χειραφέτησης.

rose said...

Agrine
μ αρεσει η προσέγγιση σου

η δυνατότητα να γνωρίζει κανεις και έτσι να είναι σε θέση να κρίνει τους μηχανισμους ειναι ενα πρωτο ουσιαστικό βήμα...

το να γνωρίζει ότι δικαιουται να αναθεωρεί ακομα και τη ιδια τη δικη του θεση ειναι το επόμενο...

η δυναμική είναι στη συνεχιζόμενη εξέταση για αλλαγή ή επιβεβαίωση μιας στάσης

στις ανθρωπινες σχέσεις τώρα, το "δυναμικό" είναι πολυεπίπεδο... η βαση δεν μπορεί παρά να είνια η ελευθερία...

δυσκολα πραγματακια

the Idiot Mouflon said...

@Rose

Γιαβόλ!

Disdaimona said...

Πάρα πολύ δύσκολα πραματάκια όντως.
Γιατί τους μηχανισμούς τους "αναγνωρίζουμε" όσο είμαστε έξω από την σχέση/επικοινωνία. όταν είσαι μέσα,δεν υπάρχει ξεκάθαρη αποψη ή στάση εκτός αν στην πραγματικότητα είσαι μέσα στη σχέση αλλά "έξω.

Ίσως το ζήτημα της ελευθερίας λοιπόν να βασίζεται τελικά στις σωστές "αποστάσεις", στο να αγαπάς τον άλλο συνειδητά σαν ξένο...

Disdaimona said...

@rose

είσαι Κύπρο;

rose said...

Disdaimona
ναι - επέστρεψα

Mufflon
ακου τι τερας είναι το μυαλο

γιαβολ μοιζει με Διαβόλ
το σύνοικες όταν μιλά ελληνικά το "Θκιάβολε θκιαβολε" το λέει "Κιαβλωλε κιαβλωλε"

άρα

... κιαβλώλ!

Anonymous said...

o malcolm etsi je allios ishen pei ton jeron pu estinnen tus sex pistols oti me to tipote en eperimenen na pezun je kalin musiki. tha itan ena extra element sto vision tu.

alloi kalitexnes tis idias epoxis edimiurgusan "fandastika" sigkrotimata, eftiaxnan tragudia hit je kathe fwran pu ishen emfanisi to tade sigkrotima epezan diaforetika atoma tin musiki.

ethelan na megenthinun je na peri-peksun tuton akrivws pu lalis (pio prin pu ton malcolm je tin punk, an den kamnw lathos. otan paw pisw londino tha evrw ta onomata je tes xronologies) "they can practically sell anything"

maria t.

the Idiot Mouflon said...

@PrawnKraka

Και φανταστικά συγκροτήματα υπήρξαν πριν και λοιπά... αλλά πιστεύω πως ήταν με το παράδειγμα των Πίστολς που η "μουσική βιομηχανία" κατάλαβε πιο καλά τη δυναμική της ποπ κουλτούρας και του παραμυθιάσματος.

Καλοί μουσικοί με την κλασική έννοια δεν ήταν αλλά... η φαντασία, η ενέργεια και η αντιδραστικότητα των απελπισμένων νομίζω λειτούργεισε σαν αντίβαρο και μάλλον θετικά.

By the way, ήταν μεγάλη απογοήτευση που στη διαφήμιση του Country Life Butter (http://www.youtube.com/watch?v=7mSE-Iy_tFY) δεν εβάλαν σαν μουσική υπόκρουση το I wanna be me.

Σκέφτου τον Rotten / Lydon να τραγουδά "...you wanna cover us in margarine" !


@Rose
Και με αυτό το Κιαβλώλ άμα πω "ύπαγε οπίσω μου" θα θεωρηθεί πρόκληση;

@Disdaimona
Διαχώρισε την ερωτική/αισθηματική σχέση τζιαι τις εντάσεις τις από τις άλλες πρώτα. Αγαπάμε πλάσματα και χωρίς να είμαστε ερωτευμένοι ή να τα έχουμε στο κρεβάτι μας.

Οι δυσκολίες που περιγράφεις είναι πράγματι πιο έντονες -νομίζω -στις ερωτικές σχέσεις αν και όντως θα έπρεπε και εκεί να προσπαθούμε να αγαπάμε τον άλλο ΚΑΙ σαν ξένο.

Στο γενικότερο επίπεδο, βρίσκω ότι ένα προπονημένο μυαλό μπορεί να ρίχνει ματιές και από μέσα και από έξω της όποιας σχέσης... είναι δε καλή προπόνηση να το προσπαθείς αυτό.

Τους δε μηχανισμούς καλό είναι να τους ξαναθυμόμαστε μέσα-μέσα ακόμη και αν μας χαλάν την παραμύθα.

rose said...

όπου και να με βαλεις έτσι θα σκεφτομαι...

:-)

kyriakos said...

Υπάρχει το εξής παράδοξο ζήτημα:
Τα πρότυπα δεν δημιουργούνται μονάχα απο κάποιους για να υπηρετήσουν κάποιους σκοπούς.
Το ίδιο το άτομο έχει την έμφυτη τάση να αναζητεί εκ φύσεως πρότυπα, δηλαδή τα πρότυπα δεν δημιουργούνται πάντα απο το establishment.

Για παράδειγμα ένα παιδί αυτόματα με το που θα γεννηθεί θα ψάξει για το πατρικό και μητρικό πρότυπο. Η απουσία ενός εκ των δύο δημιουργεί (συνήθως) σύγχυση στο άτομο.
Πρόσφατη μελέτη του Royal στο Λονδίνο έδειξε πως οι άνδρες για παράδειγμα που μεγάλωσαν με nanny ή χωρίς μητέρα έχουν αυξημένες πιθανότητες να εκδηλώσουν απιστία.. άφου έχουν μάθει να θεωρούν τη γυναίκα ως κάτι replaceable

Το establishment έρχεται απλά (καλοπροαίρετα κατα την άποψη τους) για να καλύψει αυτή την προυπάρχουσα ανάγκη του ατόμου θέτοντας του πρότυπα- αναλόγως με τον χαρακτήρα που θέλει να χαλκεύσει στο νέο άτομο που συνήθως τείνει να είναι ταυτόσημος με το establishment.

Αν όμως ο κανόνας των προτύπων δούλευε έτσι σαν απλά μαθηματικά σήμερα θα ζούσαμε ακόμη στο μεσαίωνα. Ολες οι γυναίκες θα ήταν καλόγριες και όλοι οι άνδρες παπάδες.

Δυστυχώς.. Πάντα βρίσκονται μερικοί νέοι που πάνε κόντρα στο establishment και δημιουργούν την αλλαγή η οποία με τη σειρά της (ενίοτε) οδηγεί σε πρόοδο..

Disdaimona said...

Δεν μίλησα για ερωτικές σχέσεις, μίλησα για την όποια σχέση.
Οι φιλίες πολλές φορές γίνονται πιο μυστήριες μέσα από εξαρτησιογόνες προσκολλήσεις/προσδοκίες/πρότυπα παρά τα ερωτικά.
Ακόμα και οι γονεικές σχέσεις έχουν παραπάνω τάσεις για κάτι τέτοιο.Αυτές κι αν έχουν
Τα ερωτικά νομίζω εξαρτούνται και από πολλούς άλλους παράγοντες για το που θα πάει η βαλίτσα σχετικά με το θέμα μας εδώ.Μάλλον είναι οι πιο "ελεύθερες" από τον κίνδυνο της τυποποίησης μέσω του επιβεβλημένου προτύπου.Ο έρωτας είναι πιο εύπλαστη κατάσταση και πιο έξω από εξουσιαστικούς μηχανισμούς.

Disdaimona said...

...και ξέχασα τις κατεξοχήν βάση τυποποιημένου καλού/κακού ή επιτρεπτού/ανεπίτρεπτου σχέση τις επαγγελματικές σχέσεις και τις συμπεριφορές μας μέσα από την "επαγγελματική ιεράρχιση"

ένοιωσα πολλές φορές την ανάγκη να πω σε ένα γκαρσόνι να "φορήσει" τον δίσκο σε κάποιον-με-υφάκι.

the Idiot Mouflon said...

@Disdaimona

«…Ο έρωτας είναι πιο εύπλαστη κατάσταση και πιο έξω από εξουσιαστικούς μηχανισμούς…»

Α, μην είσαι τόσο σίγουρη!

Αφού ο όλος μηχανισμός χειραγώγησης του πόπολου διαπραγματεύεται αυτά ακριβώς τα ένστικτα…

Οι εικόνες του (ακολουθούν πολλά «» οπότε εννοούνται) … επιτυχημένου, του Α αρσενικού / θηλυκού, του προμηθευτή και της γόνιμης… όλα αυτά είναι το ψωμοτύρι των εμπόρων. Αλλάζουν τα γνωσιακά σχήματα που συνδέονται με την «επιτυχία» και το «επιθυμητό»… το τι δηλαδή η προδιάθεση και το περιβάλλον θα μπάσουν στο κεφάλι του καθενός ως πρότυπο… αλλά…. η ανάγκη για επιβεβαίωση της ικανότητας και πρόσβασης για/σε «αγαθά και ταίρι» είναι πανταχού παρούσα και μάλιστα με τα όποια αγαθά και το ταίρι ως έννοιες άμεσα συνδεδεμένες.


Ο γαμπρός… πως θα πετύχουν στο «κυνήγι για ταίρι» αν δεν αυτοπροβληθούν σωστά με βάση τα πρότυπα είτε της εικόνας που έχουν για τον εαυτό τους … είτε της εικόνας που πιστεύουν ότι θα ελκύσει το… υποψήφιο θύμα; Ξέρεις πόσα πρότυπα και πόσο εμπόριο μεσολαβεί ώσπου να δέσει το γλυκό;

Αντίστοιχα και με την «μέλλουσα νύφη».

Πως θα δέσει τον γάιδαρο της αν δεν μεσολαβήσουν σωρεία υπηρεσιών και προϊόντων που σου εξασφαλίζουν ότι «θα σας ξεχωρίσει ο καλός σας μέσα στο πλήθος με μια ματιά», ε;

Ακόμη και στους μικρόκοσμους της όποιας υποκουλτούρας βρίσκεις αγορές, πρότυπα, νόρμες…

Μισο-σοβαρά… σκέψου τώρα … από τον νεαρό ρέμπελο μέχρι τον νέο επιχειρηματία … τι αγωνία τραβάν για το αν θα έχουν πρόσβαση και αν θα παρουσιαστούν ως επαρκώς δικτυωμένοι …είτε στο παρακμιακό μπαράκι … είτε στο χάι-κλάσε κλαμπ για το πρώτο ραντεβού (αφού και οι δύο θεωρούν ότι η αυτή τη φόρμα πρέπει να ακολουθεί η κοινωνικοποίηση)…

Τυχαία νόμιζες φώναζε ο Άσιμος;

«…Πάγωσε η ψείρα μου και παραπαίουσα, μ’ ένα τικ-τακ μου ματώνει τ’ αυτιά
Όλα με πρόγραμμα, όλα στο σχέδιο, πρωτοκολλήσαμε τον έρωτα
Και θες να πετύχω με μια μπαταριά, χίλια φλουριά, χίλια φλουριά
Για να σου χαρίσω μαντάτα καλά, να ‘χεις αγάπη μου λεφτά…»

@Κυριάκος
Σίγουρα υπάρχει έμφυτη προδιάθεση για πρότυπα αφού είναι και ο βασικός τρόπος μάθησης μας… Το ζητούμενο –κατ εμέ –είναι να έχουμε επίγνωση των διαδικασιών.

Όσο για τις έρευνες… έμαθα να μην του έχω και πολύ εμπιστοσύνη. Π.χ., αυτή που ανάφερες πιθανόν να δείχνει συσχετισμό (correlation) της απουσίας σταθερού μητρικού πρότυπου και της συχνότητας απιστίας… τούτο όμως δεν αποδεικνύει σχέση cause and effect. Το ότι «…θεωρούν τη γυναίκα ως κάτι replaceable…» μοιάζει αυτονόητο αλλά μάλλον είναι αυθαίρετο συμπέρασμα άμα δεν υπάρχει εξήγηση των σχετικών διαδικασιών και μετρήσιμα στοιχεία.

Μαθηματικά είναι Κυριάκο… απλά η σύσταση μεγάλων κοινωνικών ομάδων, η πολυπλοκότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου (που ακόμα δεν έχουμε χαρτογραφήσει και κατανοήσει απόλυτα) και η δυναμική της κοινωνικής εντροπίας και του αστάθμητου παράγοντα σε συστήματα που ουσιαστικά δεν είναι –ακόμα –πραγματικά κλειστά μας κάνουν κάπως την εξίσωση μπάχαλο.

Μαθηματικά είναι απλά… επειδή το σύστημα είμαστε εμείς … και τα μαθηματικά μας είναι ακόμη λίγα… μας προκύπτει συχνά και… μηδέν εις το πηλίκο.

@Rose
Βολεύτου όπως θέλεις καλο…

Anonymous said...

haha!ne.!

e je allos tropos me ton opion epiran ena vima parakato i sex pistols tuto pu leis, ine je i xrisis tis modas pu ekaman.
i vivienne westwood je o malcolm exrisimopiisan, epulisan je emarkettaran to punk image.

maria t.

rose said...

εκεινος ο ραδιοσταθμος τι γινεται....?