Έχουν και στη Μαμά Ελλάδα πρόβλημα με τα καύσιμα. Όχι όμως λόγω πλαφόν. Λόγω αύξησης στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (που νομίζω επηρεάζει και το ΦΠΑ).
Οι πληροφορίες μου από φίλους που κατοικούν στο λεκανοπέδιο λένε ότι όντως υπάρχει πρόβλημα στις τιμές των καυσίμων. Κάτι τα πρόσφατα μπλόκα, κάτι οι απεργίες των τελωνειακών, βάλε και την
Ας δούμε όμως ορισμένα άρθρα στα Έντυπα (και ηλεκτρονικά λόγω Ιστοσελίδας) ΜΜΕ της Ελλάδας.
Ακολουθείστε τους υπογραμμισμένους συνδέσμους για να δείτε τα άρθρα στην ολότητα τους.
| Χορός κερδοσκόπων στη βενζίνη. Aποσπάσματα: «Αλλαλούμ και όργιο αισχροκέρδειας επικρατεί τα τελευταία 24ωρα στην αγορά της βενζίνης με αφορμή την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης. …Από την πλευρά τους οι εταιρείες εμπορίας δηλώνουν ότι δεν μπορούν να κερδοσκοπήσουν ούτε καν στοκάροντας ποσότητες βενζίνης καθώς οι αποθήκες τους ελέγχονται από το τελωνείο και οι αναλογούντες φόροι υπολογίζονται την ώρα που βγαίνουν τα πετρελαιοειδή από τις εγκαταστάσεις και πάνε στην κατανάλωση…» | Αισχροκέρδεια στα καύσιμα. Απόσπασμα: «Πάρτυ κάνουν οι κερδοσκόποι με αφορμή την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Ανενόχλητοι ορισμένοι επιτήδειοι βρήκαν ευκαιρία να βγάλουν τα «σπασμένα» της κρίσης στην αγορά. Υπάρχουν βενζινάδικα στις εθνικές οδούς που πουλάνε την βενζίνη ακόμη και ενάμισυ ευρώ…» |
«Κεφάλαιο», online, 11/02 ... «Απογ/τινή», online, 11/02
| Ακριβαίνει 10 λεπτά η βενζίνη Απόσπασμα: «…Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι τα περιθώρια κερδοσκοπίας είναι περιορισμένα για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί ακόμα είναι άγνωστη η ακριβής ημερομηνία εφαρμογής της ρύθμισης. «Αμα δεν ξέρεις τον ορίζοντα δεν μπορείς να σκλαβώσεις κεφάλαια» έλεγε χαρακτηριστικά στέλεχος της αγοράς, εννοώντας ότι δεν μπορείς να κρατάς σε ιδιωτικούς χώρους μεγάλα αποθέματα, με υψηλό χρηματοοικονομικό κόστος χωρίς να ξέρεις πότε θα «κερδίσεις» από τη διαφορά. Δεύτερον, δεν υπάρχουν μεγάλοι ιδιωτικοί χώροι αποθήκευσης, εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις σε απομονωμένες περιοχές π.χ. σε νησιά, καθώς οι περισσότερες αποθήκες καυσίμων ελέγχονται τελωνειακά, αποτελούν δηλαδή τελωνειακές αποθήκες. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι είναι αδύνατον να παρουσιαστούν κερδοσκοπικά φαινόμενα. Πιθανώς να υπάρξουν κάποιοι που μπορούν να επωφεληθούν από αποθεματοποίηση σε μικρούς αποθηκευτικούς χώρους, καθώς και κάποιοι άλλοι που θα σπεύσουν να φουσκώσουν τις τιμές, διευρύνοντας τα περιθώρια κέρδους τους…» | Στο 1,65 έφτασε η βενζίνη Απόσπασμα: «Εν ριπή οφθαλμού» έφτασε η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στις αντλίες αρκετών πρατηρίων, καθώς από νωρίς το πρωί χθες έκαναν την εμφάνισή τους οι νέες αυξημένες τιμές κατά 14-15 λεπτά του ευρώ οι τιμές στις βενζίνες. Σε ορισμένα πρατήρια εμφανίστηκαν τιμές στην αμόλυβδη ακόμη και πάνω από 1,30 ευρώ, ενώ σε πρατήρια της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας κ.α. η σούπερ αμόλυβδη έφθασε να πωλείται ακόμη και πάνω από 1,65 ευρώ. Στελέχη των πρατηριούχων υποστηρίζουν ότι οι αυξήσεις που εμφανίστηκαν οφείλονται στην πλειονότητά τους στην αγορά καυσίμων μετά την ισχύ του μέτρου, ενώ από την πλευρά του ο Σύνδεσμος Εταιρειών τονίζει ότι το ισχύον καθεστώς δεν επιτρέπει στα μέλη του να κερδοσκοπήσουν με τη μέθοδο της αποθεματοποίησης καυσίμων…» |
«Ημερήσια», online, 04/02 .... ... «Ημερήσια», online, 11/02
Δεν ξέρω τι καταλάβατε εσείς από αυτά τα –μεμονωμένα σίγουρα, δεν μπορώ να τα βάλω όλα –άρθρα.
Ξέρω όμως τι ΔΕΝ κατάλαβα εγώ.
Υπάρχει βέβαια ελεύθερη αγορά αλλά... άμα η αύξηση προέρχεται από νέα φορολογία... τι στην ευχή δικαιολογεί επιπρόσθετη αύξηση πέραν της σκέψης "βρήκα ευκαιρία μαλάκα να στα πάρω χοντρά";
Πως ακριβώς μπαίνει αυτή η φορολογία;
Πως υπολογίζεται;
Πόσα θα έπρεπε να είναι η κανονική αύξηση, όχι σε ποσοστό αλλά σε λεπτά / ευρώ με βάση τις τρέχουσες τιμές του πετρελαίου αλλά και τις διάφορες τιμές στα πρατήρια μέχρι πρόσφατα;
Ποια από όλες τις αυξήσεις (με βάση τις διάφορες τιμές) που αναφέρουν θα έπρεπε να ισχύει;
Αν η τελική τιμή ήταν πριν Χ... τώρα θα πρέπει να είναι τι;
Πως ακριβώς επιτυγχάνεται η αισχροκέρδεια, ποιοι οι μηχανισμοί της;
Χρησιμοποιήθηκαν ή όχι χώροι αποθηκεύσεως χωρίς έλεγχο; Ποιοι οι μηχανισμοί ελέγχου και κατά πόσο λειτούργησαν;
Αν λειτούργησαν τότε πως διάολο παρουσιάστηκαν τιμές που ούτε ο φόρος, ούτε η τιμή του πετρελαίου δικαιολογούν;
Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να περιμένει
να βρει όλες τις σχετικές πληροφορίες
σε ένα άρθρο… ή ακόμη και σε 5-6.
Όταν όμως το άρθρο / τα άρθρα
με τον τίτλο που «θα τραβήξει το μάτι»
αποφεύγουν εκείνες ακριβώς τις πληροφορίες που
θα βοηθήσουν στην ανατροπή ενός κακού…
όταν συνεισφέρουν στην θολούρα και στη σύγχυση
ή στην απλή αναπαράσταση
της τρέχουσας κατάστασης «ως έχει»
(συχνά με βάση υποκειμενικά, χρωματισμένα κριτήρια)
…
τότε αυτό που επιτυγχάνουν
τα Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης
ΔΕΝ
είναι η «σωστή πληροφόρηση».
Δεν είναι δα και η πρώτη φορά
που παρουσιάζεται τέτοιο φαινόμενο
σε Ελλάδα και Κύπρο.
Αν οι Δηλωσιογράφοι
(είδατε, κάτι σωστό είπε ο μακαρίτης ο Τάσσος Παπαδόπουλος)
περιορίζονται μόνο σε ένα ρόλο περιγραφικό,
αν δλδ. απλώς αναπαράγουν τις εικόνες γύρω μας…
ε, τότε καλύτερα τη δουλειά τους
να την αναλάβουν οι κωμικοί.
Να γελάμε –τουλάχιστον –με το χάλι μας.
***
Μην σας παραξενεύει η μουσική υπόκρουση σήμερα.
Χάρτινες οι φυλακές μας,
ακόμη και οι ηλεκτρονικές,
αλλά γερές –πανάθεμά τες.
Μας απομείνανε λοιπόν
μεταμεσονύκτιες αποδράσεις
μετά φεγγαράδας.
«…Κόκκινο θολό φεγγάρι
πάρε με μαζί σου να χαρείς
μέσα στο κελί μου έχω σαλτάρει
σαν απόκληρος της διαφυγής…»
Συνήθεις Ύποπτοι, «Κόκκινο Θολό Φεγγάρι».
***
ΥΓ.: Δέστε την πρόσφατη ανάρτηση του Στρατή με τίτλο Έσω Έτοιμος
Posts
9 comments:
"Οι δημοσιογράφοι είναι οι βδέλλες της καθημερινότητας" Φρ.Νίτσε, πριν 200 και χρόνια...σιγά να μην περιμέναμε τον Τάσσο να μας διαφωτίσει, βλέπουμε και τα του Τασσικού Φρικελευθέρου!
όταν δεν βρίσκεις απάντηση σε μια ερώτηση...ψάξε το πρόβλημα στην ερώτηση σου, είπε ο Χέγκελ.
όλα αυτά τα ερωτήματα που θέτεις,που είναι Αγωνίες παραπάνω παρά ερωτήματα,σαν να περπατούμε στα σκοτεινά και φωνάζουμε να μας πει κάποιος που είναι το φως,δημιουργούνται γιατί η πραγματικότητα κατατερματίστηκε σε θολές διαπλεκόμενες περιοχές...αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας...ναι,ναι.Τα ερωτήματα μας εν όπως τον κόσμο μας.
Ζούμε σε ένα διαλυμένο και ασύνδετο παζλ που φέρεται ως ο έλλογος και έννομος κόσμος μας.
Τα ερωτήματα σου Αγρινέ είναι οι αποδείξεις ότι αυτός ο κόσμος είναι οργανωμένος με λάθος τρόπο.
Και τα συμπεράσματα είναι δύο:
1. ότι ο κόσμος δεν είναι "δοτός" αλλά φτιαγμένος και φτιαγμένος λάθος και
2. Πως ότι φτιάχνεται ξεφτιάχνεται.
τα σέβη μου.
(...το να μην ψηφίζουμε δεν είναι αρκετό!πάλε στο ίδιο σημείο;)
Τα ερωτήματα είναι τροφή για σκέψη.
Ο δε σπόρος της αμφιβολίας είναι το μόνο γόνιμο έδαφος.
Το φτιάξιμο και το ξεφτιάξιμο γενικά είναι ένα θέμα. Εδώ εξετάζω το τι -πιστεύω -πρέπει να απαιτούμε από τους ΜΜΕτζήδες μας.
Κατάντησαν απλώς να περιγράφουν τα χάλια μας ... με ελάχιστη συνεισφορά στην αλλαγή τους.
Στην Κύπρο π.χ. έγραψαν όλοι για το διάταγμα-πλαφόν του Υπουργού και τον τρόπο αντίδρασης-αρπαχτής μέσω της απεργίας από μέρους των πρατηριούχων.
Πόσοι έκαναν αναλυτική παρουσίαση του Νόμου πάνω στον οποίο βασίστηκε το διάταγμα;
Πόσο συχνά αναγκάζουν τους πολιτικούς να εξηγήσουν ξεκάθαρα τις θεμελιώδεις αρχές πίσω από τις νομοθεσίες και τις πολιτικές αποφάσεις;
(Ξέρω, ανέκδοτο... οι Νομοθέτες να βασίζουν το έργο τους πάνω σε θεμελιώδεις αρχές)
Πότε επιτέλους θα αρχίσουμε να απαιτούμε από τους Δηλωσιογράφους τα αυτονόητα; Δλδ., "Θέλω κύριοι στα ρεπορτάζ / στα άρθρα σας να ρωτάτε για το Α και το Β, να μου εξηγάτε πως μπορώ να κάνω το Γ και το Δ για να αντιμετωπίσω την όποια Ε κατάσταση, να αποκαλύπτετε την Στ και Ζ που μένει κρυφή και όχι απλώς να εδραιώνετε -μέσω της επανάληψης -την Η(ττα) μιζέρια που είναι ήδη γνωστή."
Στ και Ζ πτυχή
Το τι ρωτούμε είναι πολλά σημαντικό. Εν που την ερώτηση που ξεκινά κάποιος για να πάει κάπου,οπότε ο δρόμος παίζεται πάντα.
Αλλιώς η θεωρία και ο προβληματισμός ΄θα ήταν ο πασατέμπος για τους αργόσχολους τζαι τους αφηρημένα φλύαρους.
Η κοινωνική παρέμβαση αρχίζει με τες ερωτήσεις.
Τωρά,συγκεκριμμένα για τον κλαδο Αγρινέ,τι να πω; Να πω για τις σχολές δημοσιογραφίας,για το γενικό επίπεδο μόρφωσης, για την εξουσία των ΜΜΕ,για την ανικανότητα,τι να πω; Στείλε το στην ένωση συντακτών έτσι από περιέργεια να δούμε τα όρια της αυτοκριτικής τους.
Το ότι φτιάχνεται και ξεφτιάχνεται δεν είναι απλά ένα θέμα. Είναι το θέμα! Αλλιώς θα γίνουμε εμείς οι περιγραφικές βδέλλες,μέχρι τη μέρα που θα βαρεθούμε τη μιζέρια μας και τους εαυτούς μας. όπως τόσες και τόσες άλλες χαμένες γενιές ανθρώπων.
Ως Μέτωπο ΠΟλιτη-κής ΎΦανσης Λαϊκών Εξάρσεων Σουρεαλισμού... θεωρούμε (εμείς, ολόκληρος) αυτονόητο ότι η σημαντικότερη κίνηση είναι αυτή της απομάκρυνσης.
Από τα κόμματα, τα ΜΜΕ, τις Αρχές.
Για να απαντήσω και στο ερώτημα που είχες στο Ιστολόγιο σου, ως αγόρι σκοτεινό... ψηφίζω το ...Φεγγάρι.
Η -κοινωνική ή όποιας άλλης μορφής -παρέμβαση πρέπει να ξεκινά από τον ιδιώτη. Όποτε λειτούργησαν οι ομάδες... λειτούργησε και η ομαδο-ποίηση ... η οποία σε πληροφορώ είναι κάκιστης αισθητικής.
Το φτιάξιμο λοιπόν και το ξεφτιάξιμο θα έπρεπε να αρχίζει από τον εαυτό για να πάει προς τα έξω και όχι αντίστροφα.
(Τούτο ακριβώς γράφει το γκραφίτι στην Δαρβίνου και Διογένη γωνία).
Άλλωστε, αυτό μπορούν να στο πουν και τα πιο χαζά μαϊμούνια... η συγκρότηση κοινωνικών ομάδων έχει νόημα μόνο όταν καταφέρνει να εξυπηρετά (και) το άτομο.
Όταν δεν, το λέμε... το νοιώθουμε σκλαβιά και πάντοτε ελλοχεύει ο κίνδυνος η πιθηκοομάδα να γίνει μυρμηγκοφωλιά.
Me wanna Banana.
Η δε λάθος οργάνωση μπορεί να εντοπίζεται εις το σύνολο... έχει όμως τις ρίζες της εις το άτομο.
Αυτές τις ρίζες είναι που τα "σύνολα" ή υποσύνολα αν προτιμάς... εκμεταλλεύτηκαν για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.
Ο Λένιν, ένας Νετσάγιεφ που "πέτυχε"... όπως και ο Στάλιν... ήξεραν πολύ καλά αυτές τις αδυναμίες του Εγώ... και δια τούτον έσπευσαν ... αντί να ωθήσουν το Πιθηκάκι (τον Άνθρωπο δηλαδή) να ξεφύγει από αυτές... έσπευσαν λέω να τις εκμεταλλευτούν... νομιζόμενοι ότι αρκούσε η αντικατάσταση της Μπανάνας-του-Εγώ με το "Εμείς".
Διευκρίνηση... όχι γιατί νοιάζονταν πράγματι για την απελευθέρωση του/των αλλά γιατί αυτό έκριναν αναγκαίο (και αρκετό, εδώ γελάστηκαν) ως τον τρόπο δια να πετύχουν είτε το δικό τους όραμα...(που δεν ισοδυναμεί με την απελευθέρωση του "άλλου") είτε την -ουσιαστικά εθνική/κρατική -ενδυνάμωση του οργανισμού που βρέθηκαν να διοικούν.
***
Μπρούν οι ΜΠΥΦΛΕΣ να συνεισφέρουν το παραμικρό εις τον αγώνα δια την απελευθέρωση που κινείται από το Εγώ προς το Εμείς και όχι αντίστροφα;
Πέραν από ένα αέρα απαξίωσης δια τα ΜΜΕ, τις Αρχές και τους α-Πολίτη-κους Πολιτικούς και δια τον συνήθη τρόπο λειτουργίας τους... πολύ το αμφιβάλλω.
Πως θα μπορούσε άλλωστε ένα πρωτίστως σουρεαλιστικό κίνημα να ακολουθήσει την πεπατημένη της επιτυχούς μαζικότητας;
Δεν διαφωνούμε ποσώς.
Παρόλο οτι η ιστορία (όχι αυτή που γράφεται)αλλά το κάθε ιδιωτικό και συλλογικό σήμερα, δεν σταματά επειδή αναλύσαμε την αποτυχία του παρελθόντος μας.
Αν ήταν έτσι,κανένα πρόβλημα,να κάμουμε ένα χρόνο στρογγυλές τράπεζες,να βρούμε τις απαντήσεις τζαι να πνάσουμε που την ιστορία μας.
Η εμπειρία όμως έδειξε δύο πράγματα.
1.Αυτά που λες εσύ για τις ομαδοποιήσεις και πού καταλήγουν,που είναι σωστά και συνυπογράφω τζαι μακρυά που μας!
2.ότι η αυστηρά "ιδιωτική" παρέμβαση μοιραία περιορίζεται σε "μεμονομένα" συμβάντα,έστω και κοινωνικά,και εν παρόδω χρόνω,καταλήγει σε μιαν κόπωση και στην απόσυρση.(έστω με μιαν σοφή εμπειρία για παρακαταθήκη)
Αρα το πρόβλημα,του πως εκφράζεται ο μη εγγεγραμμένος θυμός,εκρεμεί.
Εκτός τζιαν το ρίξουμε στη γιόγκα. (δεν ειν΄κακή ιδέα!)
Ο μη εγγεγραμμένος μπορεί να γράφει;
Είναι και αυτό μια άσκηση γιόγκα.
Είδα το σχόλιο σου στον Περδίκη!
Μα καλά, είπες του περδίκη να ανάψει κανένα τσιγαράκι να του περάσει; αχαχαχαχα
ύστερα λαλεί τε μου να πίασω την αιώρα μου τζαι τη λεμονάδα μου τζαι να κάμω προσωπική επανάσταση!!!
οοοομμμμμ.....
Α! Η δύναμη της Μπουφλόνιας αισθητικής !
Προσοχή όμως.
Το "ομ" είναι επικίνδυνο. Το χρησιμοποιούν κουρασμένα γεροντοπαλίκαρα σε άδεια μπαρ με την ελπίδα να μπουκάρουν άξαφνα νεράιδες!
Post a Comment